Το πρόσωπο των ημερών, ο αρχιερατικός προϊστάμενος της Σμύρνης, πατέρας Κύριλλος Συκής μιλάει στο Δίκτυο Μικρασιάτης, για τα ιστορικά Θεοφάνεια στο λιμάνι της Σμύρνης τα οποία προσέφεραν ελπίδα, συγκίνηση αλλά και για τον αντίκτυπο τους στον Οικουμενικό Ελληνισμό.
Το γεγονός της κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού στο ιστορικό και μαρτυρικό λιμάνι της Σμύρνης, μπροστά από το παλιό ελληνικό προξενείο, πραγματικά νοηματοδοτεί από εδώ και πέρα, όλη τη διάσταση της Ρωμιοσύνης και του Ελληνισμού σε σχέση με την Μικρά Ασία. Για μένα, τονίζει στο Δίκτυο Μικρασιάτης,ο πατέρας Κύριλλος, ήταν μια αποκαλυπτική στιγμή που μου επιφύλαξε ο Θεός, με την ευχή του Πατριάρχη μας, ο οποίος με τοποθέτησε ως ιερέα στη Σμύρνη, να φτάσω στο σημείο εκείνο να επιτελέσω τον αγιασμό των υδάτων, για πρώτη φορά μετά από σχεδόν έναν αιώνα στη μαρτυρική Ιωνική Πρωτεύουσα και μάλιστα με όλες αυτές τις ειδικές συνθήκες. Την άδεια της Τουρκικής Κυβέρνησης και των τοπικών αρχών, τη συνεργασία και την παρουσία τόσων ανθρώπων, ακόμα και Τούρκων που ήρθαν να παρακολουθήσουν την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού.
Ηταν κάτι συγκλονιστικό. Ολοι οι Ρωμιοί συμμετείχαν με δάκρυα στα μάτια αλλά εξίσου συγκλονιστική ήταν και η ευλάβεια των Τούρκων, οι οποίοι ακουμπούσαν το χέρι τους στον Τίμιο Σταυρό καθώς και το ενδιαφέρον των μμε, έντυπων και ηλεκτρονικών τα οποία κάλυψαν τα Θεοφάνεια με πολύ θετικά σχόλια. Κάποιος δημοσιογράφος είπε ότι δεν ήταν μια θρησκευτική γιορτή των Ρωμιών αλλά ένα πανηγύρι αγάπης και συνένωσης των ανθρώπων στη Σμύρνη. Ενας άλλος έγραψε, ότι επιτέλους αυτή η θάλασσα πρέπει να σταματήσει να χωνεύει πτώματα ανθρώπων, ζωές και ψυχές και να γίνει μια θάλασσα που θα ενώνει τους ανθρώπους με αγάπη, με ειρηνική συνύπαρξη και συμφιλίωση.
Ο αντίκτυπος συνεχίζει ο πατέρας Κύριλλος, είναι πολύ θετικός στους Τούρκους αλλά και στους δικούς μας, τους απογόνους τωνΠροσφύγων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης που μπόρεσαν να μας δούν και να μας ακούσουν,σε όλους τους Ελληνες.
Τα Θεοφάνεια της Σμύρνης ακούμπησαν την ψυχή της Ρωμιοσύνης και έδωσαν ένα κανούργιο έναυσμα σε όλους μας να μπορέσουμε να δούμε τους χώρους της Μικράς Ασίας με ένα άλλο μάτι, ως συνέχεια της ιστορίας έτσι όπως ο Θεός μας την καταχωρεί μέσα στην σύγχρονη πραγματικότητα. Αυτά που έζησαν οι πρόγονοί μας το 1922 επαναλαμβάνονται σήμερα ως ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Ανθρωποι ξεριζώνονται για να γλυτώσουν, να ζήσουν πρώτα και στη συνέχεια να διεκδικήσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής γι αυτούς και τα παιδιά τους. Στην τελευταία στιγμή της απογοήτευσης,της απόγνωσης, την ώρα που λέμε πως τελειώνουν όλα, τα πράγματα μπορούν να γυρίσουν.
Αυτό έγινε και με τα Θεοφάνεια στη Σμύρνη και θεωρώ πως ήταν ευλογία από το Θεό και τους Αγίους, αλλά οφείλεται και στη σοφή και ευλογημένη παρουσία του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος έχει τον τρόπο του να προσεγγίζει τους ανθρώπους και να οριοθετεί τα πράγματα. Ευτυχώς στη Σμύρνη έχουμε αξιόλογους ανθρώπους με ανοιχτά μυαλά που μπορούν και αντιλαμβάνονται τις διαστάσεις των πραγμάτων.Ολα αυτά συνεπικουρούν σε αυτο το νέο ξεκίνημα.
Ο πατέρας Κύριλλος εξεπλάγην από την τεράστια ανταπόκριση και το ενδιαφέρον του κόσμου. Μας μεταφέρει ομολογίες ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με τη Σμύρνη και τη Μικρασία, ωστόσο αισθάνθηκαν εκείνη τη στιγμή, ότι ήταν ένα κομμάτι από όλη αυτή την Οικουμενική φυλή της Ρωμιοσύνης.
Για αυτούς που έχουν Μικρασιάτικες ρίζες, ήταν μια Νεκρανάσταση Πνευματική που έδωσε κουράγιο και ελπίδα σε όλους μας, τόνισε και έστειλε το δικό του μήνυμα στους Μικρασιατικούς Συλλόγους οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια με τις προσκυνηματικές εκδρομές στηρίζουν τις προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Συνηθίζω να λέω στους Συλλόγους και στα γκρουπ που μας επισκέπτονται στη Σμύρνη, πως όπως κανείς πάει στα Ιεροσόλυμα και αναβαπτίζεται στην Πίστη του, έτσι πιστεύω πως όποιος έρθει στη Μικρά Ασία αναβαπτίζεται διπλά και στην Πίστη του αλλά και στην κολυμβήθρα της Ρωμιοσύνης. Ολοι οι ευλογημένοι Σύλλογοι που έχουμε και έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα ακοίμητη την φλόγα της Ρωμιοσύνης για τη Μικρά Ασία, με τις επισκέψεις τους και τα προσκυνήματα τους είναι από τα πιο ζωτικά πράγματα.
Σήμερα στη Σμύρνη έχουμε εκκλησία, έχουμε παπά, έχουμε Κοινότητα, υπάρχει ένα σημείο αναφοράς. Θα βρούμε τους ανθρώπους μας, τονπαπά μας, θα μιλήσουμε, θα πιούμε τον καφέ μας στην αυλή της εκκλησίας. Δεν πάμε πια σαν ξένοι σε έναν άλλοτε δικό μας τόπο, αλλά πάμε ως Οικείοι σε έναν Οικείο τόπο. Πιστεύω ότι θα βοηθήσει και ο Αγιος Θεός, να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι πιο εύκολα να έρχονται και να ζούνε, να βιώνουν πραγματικά αυτή τη συνέχεια της ιστορίας…