Ένα έξυπνο σλόγκαν που είχε επινοήσει για την Έδεσσα ένα στέλεχος του Δήμου Έδεσσας πριν από μερικά χρονια και-φυσικά- το υιοθέτησε η τότε δημοτική αρχή και το έκανε σύνθημα της σε διάφορες τουριστικές καμπάνιες, ήταν το «Έδεσσα: η πόλη των νερών». Καμία αντίρρηση. Η Έδεσσα είναι η πόλη των νερών αλλά τα τελευταία χρονια έχει γίνει και «η πόλη των σκυλιών» . Έτσι, πολύ σωστά προτείνει κάποιος συμπολίτης ότι το σλόγκαν πρέπει να τροποποιηθεί λίγο και να γίνει «Έδεσσα: η πόλη των νερών και των σκυλιών». Της πάει …γάντι. Όπου και να γυρίσεις τα μάτια σου βλέπεις σκυλιά, κάθε ράτσας , μεγέθους, ηλικίας και χρώματος. Αδέσποτα , κυκλοφορούν ανέλεγκτα και προκαλούν φόβο και τρόμο σε γυναίκες, παιδιά και ανήμπορους συμπολίτες μας που κινούνται με μπαστούνι ή με καροτσάκι. Αυτά τα-κατά τα άλλα- συμπαθή τετράποδα έχουν ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτές τις κατηγορίες των ανθρώπων, αλλά και σε άτομα με ενδυμασία σκούρου χρώματος . Μόνο ένας ψυχολόγος ζωών θα μπορούσε να ερμηνεύσει αυτό το φαινόμενο. Οι αγέλες εντός της πόλης είναι των 3-4 ατόμων και είναι εγκατεστημένες σε διασταυρώσεις αλλά και έξω από χώρους όπου συχνάζει κόσμος, δηλαδή σχολεία, επιβατικούς σταθμούς, σούπερ μάρκετ κλπ. Πολλοί συμπολίτες αναφέρουν επιθέσεις αλλά και δαγκώματα σε ίδιους ή σε γνωστά τους πρόσωπα, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις επιλαμβάνεται να παράσχει τις πρώτες βοήθειες το αρμόδιο τμήμα του νοσοκομείου Έδεσσας, όπου σπεύδουν τρομοκρατημένα τα θύματα. Όταν το ζώο που έκανε την επίθεση δεν είναι ταυτοποιημένο, τότε ακολουθείται αναγκαστικά η αντιλυσσική θεραπεία που είναι αρκετά επίπονη.
Στο μεταξύ δρόμοι και πεζοδρομία είναι γεμάτα από περιττώματα των σκύλων που δεν γνωρίζουν από κανόνες ευπρεπούς διαβίωσης στη πόλη και τα …αμολάνε όπου τους έρθει. Τι γίνεται στη συνέχεια; Οι ακαθαρσίες σκορπίζουν ολόγυρα και μεταφέρονται με τα παπούτσια όλων στα σπίτια μας. Μπορούμε να γράψουμε πολλα περιστατικά και καταγγελίες ανθρώπων που έχουν υποστεί αναίτιες επιθέσεις από τα τετράποδα. Στο τόπο αυτό υπάρχει μια παρεξηγημένη αντίληψη της ζωοφιλίας. Δεν είναι ζωοφιλία να ανέχεται η κοινωνία τις δυσμενείς επιπτώσεις της ανέλεγκτης συμβίωσης ανθρώπων και αδέσποτων σκύλων. Ζωοφιλία είναι να υιοθετήσει ο ζωόφιλος το ζώο και να το πάρει στο σπίτι του, να το φροντίσει δείχνοντας τα αισθήματα αγάπης του και όταν το βγάλει περίπατο να αφήνει πίσω του τον δημόσιο χώρο καθαρό , όπως τον βρήκε, μαζεύοντας τις ακαθαρσίες του ζώου. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να υφίσταται τις «συνέπειες’ της ζωοφιλίας των άλλων , πατώντας άθελα του πάνω στις δύσοσμες εντερικές κενώσεις του ζώου και διαταράσσοντας τη ψυχική του ηρεμία ίσως και την υγειά του. Ακόμη, ζωοφιλία είναι να αγαπάς όλα τα ζώα και πτηνά της φύσης που διαβιούν ελεύθερα και συμπληρώνουν το θαύμα της δημιουργίας και όχι να παίρνεις το δίκαννο όπλο σου σκορπώντας βόλια και θάνατο σε ό, τι τρέχει και ό, τι πετάει. Ζωοφιλία, τέλος, είναι ο σωστός έλεγχος, σήμανση, ,ιατρική παρακολούθηση, διαφύλαξη και διατροφή κάθε αδέσποτου που έτυχε να βρίσκεται σε κατοικημένη περιοχή και εξ αιτίας της πείνας και στέρησης αποκτά κτηνώδεις και επιθετικές διαθέσεις προσπαθώντας να κερδίσει τη τροφή του και τη διαβίωση του μέσα σε ένα περιβάλλον , κατά βάση εχθρικό, όπως είναι οι δρόμοι με τα αυτοκίνητα όπου αναγκαστικά εγκαταβιούν. Δυστυχώς και στο θέμα αυτό, με τα αδέσποτα στις πόλεις, έχουμε τη πρώτη θέση στην Ευρώπη.
Αριστείδης Παπαγιάννης
Δικηγόρος