1
Τι έπαθε ο Ερτογάν με τη συνθήκη της Λωζάννης; Κάποιος σύμβουλός του, την ξαναδιάβασε, αυτό έγινε.
Αν βαριέστε τα σεντόνια, αυτές οι δυό προτάσεις, είναι αρκετές.
Αν επιθυμείτε λεπτομέρειες, διαβάστε αυτήν την αναδρομή.
2
Στο Λονδίνο, το 1912, πριν τελειώσει ο πρώτος βαλκανικός πόλεμος, ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις για μια συνθήκη ειρήνης, ανάμεσα στις μεγάλες Δυνάμεις και στους αντίμαχους. Ώσπου να κλείσει μια συμφωνία, στα μέσα του 1913, η Ελλάδα κατέλαβε τα Γιάννενα, δολοφονήθηκε ο βασιλιάς της, γεννήθηκε η Αλβανία, οι Νεότουρκοι έδειξαν πάλι τη δύναμή τους, η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα στην Κρήτη και έχασε καθε δικαίωμαδυτικά της γραμμής Αίνου-Μηδείας, στη Θράκη.
Όλα καλά, εκτός ένα αγκαθάκι: τα νησιά του Αιγαίου, ενώ τα κατείχε πλέον η Ελλάδα, χάρη στην υπεροχή του στόλου της, αφέθηκαν να «ρυθμιστούν» στο μέλλον. Έτσι έγραφε, στο άρθρο πέντε.
Ακολούθησε ο δεύτερος βαλκανικός πόλεμος και στο τέλος του, η Βουλγαρία ταπεινώθηκε και τα σύννεφαενός Μεγάλου Γενικού Πολέμου, σκέπασαν την Ευρώπη.Οι κεντρικές δυνάμεις και η Αντάντ βγήκαν από το μαιευτήριο, και ώσπου να ματώσει η Ευρώπη, τον Αύγουστο του 1914, στα μέρη μας ,ξεκίνησε ένας φοβερός ναυτικός ανταγωνισμός. Μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
3
«Η Βραζιλία πολεμούσε πεισματικά με την Αργεντινήγια να εξασφαλίσει μεγαλύτερο μερίδιο ελαστικό κόμμι από τις νοτιοαμερικάνικες ζούγκλες. Ηταν αρχή του 20ού αιώνα και ό,τι μύριζε βενζίνη ή λάστιχομύριζε χρυσάφι με τόσες μηχανές ντίζελ και τροχοφόρα στον κόσμο. Ωσπου να ρημαχτεί όλη η ήπειρος από ένα κραχ στις τιμές, του 1914, η Βραζιλία είχε παραγγείλει στην Αγγλία ένα υπερντρέντνοτ, το «Ρίο ντε Τζανέιρο», ένα θωρηκτό 30 χιλιάδων τόνων που έπιανε 22 κόμβους και ήταν γεμάτο κανόνια των 14 ιντσών σε ένα αγγλικό ναυπηγείο.
Οι Τούρκοι, θορυβημένοιπου ένα θωρακισμένο καταδρομικό όπως ο «Αβέρωφ» κατάφερε να αποκλείσει στα Στενά ολόκληρον το στόλο τους, έπιασαν την κρίση της Βραζιλίας και αγόρασαν την εποχή που ο Κουντουριώτης νικούσε παντού, με 2,7 εκατομμύρια λίρες, το βραζιλιάνικο θωρηκτό, το μετονόμασαν σε «Σουλτάν Οσμάν» και έστειλαν πλήρωμα και καπετάνιο, αρχές του 1914, να παραλάβει το τέρας. Χρειαζόταν πολλές μετατροπές, επειδή, για παράδειγμα, όλες οι περιγραφές και οι οδηγίες χρήσης εντός του πλοίου ήταν στα πορτογαλέζικα, γλώσσα που οι Τούρκοι μάλλον αγνούσαν.
Ταυτόχρονα, είχαν προχωρήσει την παραγγελία σε άλλο αγγλικόναυπηγείο, το Βίκερς, τριών θωρηκτών τύπου «Ρεσαντιέ». Από αυτά, μόνον ένα ολοκληρώθηκε αλλά δεν παραδόθηκε ποτέ στους Τούρκους. Ολοι περίμεναν ότι αυτά τα δύο φοβερά θωρηκτά θα έφερναν τον τρόμο στα ελληνικά νησιά. Η Ελλαδα είχε βγάλει «τα λεφτά της» με το «Αβέρωφ», αλλά η σύγκριση υπέρ των ντρέντνοτ ως προς την ισχύ και τον οπλισμό ήταν 1 προς 6. Δεν επρόκειτο για ισορροπία, αλλά για επικείμενη σφαγή.
Η Ελλάδα ήταν καταχρεωμένηκαι ξαφνικά βρέθηκε να χρειάζεται άλλα 5 ή 6 εκατομμύρια λίρες και να της λείπουν πολύτιμοι μήνες προκειμένου να ισοφαρίσει την τουρκική τακτική επιτυχία. Παρήγγειλε στο Αμβούργο, στο ναυπηγείο Βουλκάν, ένα νέο θωρηκτό, που σκόπευε να βαφτίσει «Σαλαμινία» και ταυτόχρονα ανήγγειλε ένα φιλόδοξο ναυτικό πρόγραμμα.
Ηταν ήδη Ιούλιος του 1913 όταν, εν όψει των νέων υπερθωρηκτών της Τουρκίας, οι Ελληνες αποφάσισαν να τροποποιήσουν τη «Σαλαμινία» σε πολεμικό 20 χιλιάδων τόνων, αρκετά ταχύ, με κανόνια των 14 ιντσών, αμερικάνικα. Αλλά όταν ξέσπασε τον Αύγουστο του 1914 ο Μεγάλος Πόλεμος, το «Σαλαμινία» πάγωσε και παρέμεινε το κύτος του στο Αμβούργο.
ΗΕλλάδα έπαθε έναν πανικό, ώσπου βρέθηκε μια παράδοξη και μάλλον επικοινωνιακή λύση. Δυο αργά πολεμικά, αμερικάνικα, κλάσης «Μισισίπι» αγοράστηκαν και εντάχθηκαν στον ελληνικό στόλο. Ηταν τα «Μισισίπι» και «Αϊνταχο», που μετονομάστηκαν σε «Κιλκίς» και «Λήμνος». Χαρακτηριστικό τους η διπλή καλαθοειδής διαμόρφωση των κεντρικών ιστών τους. Επιαναν 17 κόμβους μόνον. Ωστόσο προστέθηκαν στο στόλο τον Ιούλιο του 1914. Στο «παρά πέντε».
Πρέπει να εξηγήσουμε πώς έγινε και δύο θανάσιμοι εχθροίτων Βαλκανικών Πολέμων άρχισαν να εφοδιάζονται σοβαρά από τις αντίπαλεςμεταξύ των Μεγάλες Δυνάμεις. Η απάντηση είναι σχετικά απλή: ο πόλεμος της Τουρκίας με την Ελλάδα έληξε με την εκπολιόρκηση των Ιωαννίνων, αρχές του 1913.
ΟΔεύτερος Βαλκανικός δε στρεφότανκατά της Τουρκίας.
Ηεκκρεμότητα περί τα νησιά του Αιγαίου έφερνε τεταμένη ατμόσφαιρα, αλλά από το τέλος του 1913, το κύριο ζήτημα ήταν αν η Τουρκία θα έμπαινε στον πόλεμομε τους Συμμάχους ή με τις Κεντρικές Δυνάμεις. ΤαΣτενάέπαιζαν κυρίαρχο ρόλο στη συμμαχική στρατηγική σκέψη. Αποδείχτηκε αργότερα, με τις επιχειρήσεις στα Δαρδανέλια και άλλες περιπτώσεις πολεμικής τύφλωσης.
Ετσι, οι Αγγλοι εκτιμούσαν πως, θωρακίζοντας τους Τούρκους στο Αιγαίο, θα κατάφερναν να τους προσεταιριστούν και στον επικείμενο πόλεμο. Βέβαια, αυτό θα σήμαινε πως δε θα υπήρχαν ελληνικά νησιά στο Αιγαίο ή, τουλάχιστον, θα υπήρχανμε πολύν κόπο και σκληρές διαπραγματεύσεις
Ωστόσο, αυτός ο σχεδιασμός πήγε στράφι.
Οι Αγγλοι έμαθαν ότι οι Γερμανοί, τέλος Ιουλίου του 1914, είχαν καταφέρει να γείρουν την τουρκική πλευρά αποφασιστικά υπέρ αυτών. Γι'αυτό και ως άμεσο προληπτικό μέτρο, αρχές Αυγούστου, κατάσχεσαντο «Σουλτάν Οσμάν» και το «Ρεσαντιέ» και τα ενέταξαν στο βασιλικό Στόλο, το ένα ως «Αζενκούρ» και το δεύτερο ως «Ερίν».
Οι Τούρκοι αισθάνθηκανβαρύτατητην προσβολή και άρχισαν με τον καιρό στρατηγικές τρομοκράτησηςκυρίως των Ελλήνων που ζούσαν στις ακτές του Αιγαίου, όπως στη Φώκαια. Βέβαια, οι Βενιζελικοί υποστήριξαν πως έπρεπε η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί υπέρ αυτής την κατάσταση, αλλά ο βασιλιάς Κωνσταντίνος φαίνεται να είχε αποφασίσει την ουδετερότητα.
Οι Τούρκοι ανταμείφθηκανγια τα χαμένα θωρηκτά: οι Γερμανοί έστειλαν ναυτικές δυνάμεις ως Mittelmeerdivisionστην Προποντίδα. Κυρίως τα έξοχα, πλήρως εφοδιασμένα και με γερμανικά πληρώματα θωρηκτάτους «Γκέμπεν» και «Μπρεσλάου». Το «Γκέμπεν» ονομάστηκε «Γιαβούζ» και το «Μπρεσλάου» «Μιντιλί». Τα θωρηκτά ήταν ελαφρύτεροι τύποι καταδρομικού κατάλληλα για τον πόλεμο των νησιών. Κι ενώ είχαν Γερμανό πλοίαρχο και πλήρωμα, για λόγους ανόρθωσης του ηθικού της χώρας, τα γερμανικά πληρώματα φορούσαν φέσι και αργότερα πλήρη στολή του τουρκικού ναυτικού».
Κύλησαν τα χρόνια, ο Μεγάλος Πόλεμος ήρθε και πέρασε, η Συνθήκη των Σεβρών ακυρώθηκεεν τοις πράγμασιν και ο Κεμάλ, νικητής στο εσωτερικότου μέτωπο (αλλά σε μια χώρα που είχε πάρει το μέρος των ηττημένων) ήταν σε θέση να παζαρέψει μια νέα Συνθήκη.
4
ΗΣυνθήκη της Λωζάννης, του 1923, αφαιρούσε από την νέα Τουρκία, κάθε διεκδίκηση εκτός των συνόρων της. Παραιτήθηκε από κάθε διεκδίκηση πέραν των νέων οριοθεσιών, όπως την Κύπρο, την Λιβύη, την Μέση Ανατολή. Έχασε ένα νησί στην εκβολή του Δούναβη, υπερ της Ρουμανίας.
Τα Δωδεκάνησα, περιήλθαν στην Ιταλία.
Κέρδισε την Ανατολική Θράκη ώς τον Έβρο, την μισή επειδή η Ελλάδα δεν άντεχεπολεμικές αποζημιώσεις και της επεστράφη η Ίμβρος και η Τένεδος, ως τμήμα της ανάκτησης του ελέγχου των Στενών.
Τα άλλα νησιά του Αιγαίου κατακυρώθηκανστην Ελλάδα. Η Ιταλία έφυγε από τα Δωδεκάνησα που ενώθηκαν με την Ελλάδα,επισήμως το 1948, ενώ η περιοχή της Αντιόχειας, έμεινε ένα διαστημα αυτόνομη, ώσπου ένα δημοψήφισμα του 1937, την ενσωμάτωσεστην Τουρκία.
5
Σήμερα, η Τουρκία πολεμάει, πέραντων τουρκοσυριακων συνόρων,καταπατώντας την συνθήκη της Λωζάννης, υπό την ανοχή των νέων μουστερήδωντης παγκόσμιας σκηνής και υπό την δημουργία μιας κουρδικής λωρίδαςπου καθόλου δεν επιθυμεί.
Εκεί βρίσκεται το μέγα πρόβλημά της,και αυτήν την εισβολή της στον νότο επιδιώκει να νομιμοποιήσει. Αρα, η Λωζάννη πρέπει να κλονιστεί.
Τα χτεσινά υπόλοιπα, περι νησιών και πληθυσμών που ακούς τον αχό τους δυό βήματα από τη Μικρασία και φταίει ο Κεμάλ, είναι φούμαρα τελειωμένα.
Πιό πολύ με ανησυχείη αντίδραση της κεμαλικής αντιπολίτευσης, που αποδίδει στον Ερτογάν «την παραχώρηση 16 νησιών στους Έλληνες», παρά η έκρηξη του γουαναμπή χαλίφη, η οποία στρέφεται κατά της χώρας μας, θεωρώντας την σαμάρι για να ακούει ο γάιδαρος που διεκδικείται στην εμφύλια Συρία.
Και η πρόωρη, βεβιασμένη και αμέσως ακυρωμένη έκφραση ενδιαφέροντος της Γερμανίας, ας θεωρηθεί αλληλεγγύη μεταξύ παλαιών, ηττημένων συμμάχων.
Άρα, παίδες Ελλήνων, βγάλτε την καθαρή με καλογραμμένες ρηματικές διακοινώσεις και δεν τρέχει κάστανο. Το μεταναστευτικό, η οικονομία, η φορομπηξία, το ΔΝΤ και οι κοκκορομαχίες στην Βουλή, παραμένουν τα φλέγοντα προβλήματάμας.
Κατηγορία: